قصيدة (ضحكة المساجين) الكاملة عبد الرحمن الأبنودي

 

تغازل العصافير.. قُضبانها

زنزانة لاجلَك كارهة سجّانها

دُوق زيّنا حلاوة الزنازين.

***

على بُرشَها.. بتمِدّ أطرافك

سجّانك المحتار فى أوصافك

مهما اجتهدْ ماحيعرف انت مين.

***

والشمس شُعْلِةْ عِنْد.. رافضة تغيب

وفكْرها يودى معاك.. ويجيب

الشمس تحزن زى أى سجين.

***

والليل.. نديمك صبْر ع الرحلة

بتغنى.. والليل فى السواد كُحْلَة

وارث غُناه معاناه من السابْقين.

***

فى العتمة عاتِب مصَْر وِدَاديها

إنت اللى روحك من زمان فيها

توأم.. فى لحظةْ عِشق مولودين.

***

طوبَى لكل المسجونين باطل…

فى زمن.. بيخدعنا وبيماطل

يا شموس بتبرُق فى غُرَف عِتْمين.

***

وخطوة الديدبان ورا الشبّاك

صوت نعْل يقْضِى الليل هناك وياك

سجّانك اللى فى حاجة للمحامين.

***

الحرب واللى خاضوها بجسارة

مش مسلمين يا عم ونصارى

فازاى نناصر دين وننكر دين؟

***

كل اللى زرعوا ما بينّا سُور الفُرقة

وبْيقْسِمونا.. فرقة تكره فرقة

فى النية.. مصر الواحدة تبقى اتنين.

***

تحية لكْ.. وانا كاتبها بخطّى..

إدفع تمن حبَّك لاخوك القبطى

مع إننا فى الأصل.. قبطيِّين!!

***

همّ اللّى ماتوا فى ميدان الثورة

كانت دماهم حمرا ولّا سمرا؟

قول للّى جاييّن يِفْرزوا الدَّمِّين.

***

الصرخة هادية.. بسّ هازّه الكون

قال الغشيم للوردة: «خبِّى اللون»

إيش يفهم التُّور فى هوا البساتين.. !؟

***

{الشرّ فى طرْف الميدان يِسكر

والفجر يطلع.. تحجبُه العسكر

وانت بتكتب سكَّه للجايّين}.

***

الثورة نور.. واللى سرقها خبيث

يرقص ما بين شُهدا وبين محابيس

والدم لسّه مغرَّق الميادين.

***

ما بيتوبوش.. ولا اللى فات علّمهم

ما بيسمعوش فى الدنيا إلا كلامهم

ما لهمش فى حْوار النبات والطين.

***

إحنا نقول: «أيوه» يقولوا: «لأ»

وفى الحقيقة يا عمّ… ليهم حق

مانتو خلقتوا الثورة بالتدوين.

***

شوف الوشوش حمرا تُكبّ الدم

واحنا سَمار الوِشّ.. تِرْكةْ هَم

وِرثوا وطنّا وِرْث م الوارثين.

***

مِش مِنّا.. شوف اللون وحِسّ الَّلغوه

وشوش أجانب.. ع الأقلّ «تراكوه»

جيشهم رحل.. وفِضلوا دول لابْدين.

***

العُمده يتْقَل قد مَلْو كروشُه

بطيخُه لاقْرَع.. هاج ومَدّ عروشُه

وله غفير صوت زعقته بضميرين.

***

نطلع من الساقية نُقع فى طاحون

فاشهد يا وطنى ع اللى فينا يخون

ياللى انت ماسِك دفتر الخاينين.

***

ومصر عارفه وشايفه وبتصبُر

لكنّها ف خَطْفِةْ زمن.. تُعْبُر

وتستردّ الإسم والعناوين.

***

وكل ما الصوت البليد.. بلّد

لا تِبتئِس م الظلم.. واتجلّد

منِ ده اللى يطفى شعلة الصادقين؟

***

واللى يُقف فى وش ثوّارها

ما حيورث إلاّ ذلها وعارها

واللى حيفضل.. «ضحكة المساجين».

***

وياربّ جَمّلنى بقُصْر القول

المخ داير.. والفؤاد مقتول

خايف يئن ليحزِن المحازين.

***

سامعَه أنينى وساكته ليه يا مصر؟

الحلم.. فارشين بيه فى سوق العصر

قدّام عينين اللى ما لهشى عينين.

***

زنزانة واخدة دروس قُدَام فى الصمت

وعِرْفتَك من غير ما اتعرّفت

صمتك على صمت الحجر لايْقين.

***

الحزن طايح فى قلوبنا.. بجدّ

ما فضلْش غير الشوك فى شجر الورد

غِلِط الربيع ودخل فى أغبى كمين!!

***

يا للى دَمَعْتى.. رجّعى الدمعه

الدِّنيا شايفه كلّها وسامعه

واللى سرق.. حيخبى شيلته فين؟

***

ولدِك ضياء الفجر.. بمقاسُه

ووطنّا عارف عِزوتُه وناسُه

أجيَال بترحل.. والجُداد جايين.

***

يا وليدى.. ميِّل قول لإخوانك

تانى رجع من خان.. واهُه خانك

والسجن مش شبعان شباب صالحين.

***

غزلان ووقْعت فى ضلام غابه

قضبان وليها ضحكه كدابه

والضحكة كاشفة عن سنان صُفرين.

***

أما اللى خان وطنَك وأوطانى

م الهيبة.. حاطّينه ف قفص تانى

يصحى وينعس والجميع واقفين!!

***

وفى انتظار تيأس مع الأيام

غيرك فى قفصُه بيضربوله سلام

وانت الجزم قبل الكفوف جاهزين.

***

يا دى الميزان اللى طِلعْت لفوق

بينزِّلوك بالعافية أو بالذوق

دول مش بتوع الصدق فى الموازين.

***

ويا مصر.. هَدِّى وانتى بتفُوتى

الصوت فى صمتُه.. أعلى من صوتى

آدى السجين اللى ما باتْش حزين.

***

لسّه اللى حَكَمونا أهم حاكمين

بينوبوا عنْهم بس ناس تانيين

وانتو اترميتوا فى علبة السردين.

***

بيحلموا يعودوا إلى ما كان

وقضاة تحرّرهم فلان وفلان

وكإن لا ثورة.. ولا حسانين.

***

ما هو شباب الثورة بقى مسجون

ولا عاد قصاد الخونة إلا تخون

تاه الميدان الحُرّ فى الميادين.

***

نطمِس معالم ثورتك يا شباب

أهو زى صفحة بتتقِطع فى كتاب

والدنيا تهدا ويرجعوا الغايبين.

***

ولا كانْش فيه ثورة ولا ثوار

ولا شعب مصر الغاضب الجبار

لا حْداشر ابْصر إيه ولا عشرين.

***

يا عم اقعد بسّ واشرب شاى

الدنيا ماشيه وشعبنا نسّاى

والبركة فى الشاشة وفى الجرانين.

***

واذا هوْهوُوا.. قوم اعْلن الأحكام

وكل بُق.. تلجّمه.. بلجام

ومش حتغلَب تطبخ القوانين.

***

وانت قمر سهران مع الصُّحبه

حالمين ببكره وجنّته الغايبه

ومتبّتين فى الحلم مش صاحيين.

***

ويا وردة البساتين.. يا مصريه

رايه.. بترمى الضل ع الميّه؟!

والنيل مِموِّجها رايات تانيين.

***

بُكراك.. لا حيثيّات ولا هو نصوص

يا شاب ياللى ليك صباح مخصوص

بتفرّقُه بالحتّه.. ع الملايين.

***

وحتفضل العصافير على الشبابيك

والفجر.. يستنى أدان الديك

وطن.. وحلم.. وفجر.. متعانقين.

***

فى المحكمة.. والوقفة وقفة نِدّ

نفس السؤال.. بالصمت إنت ترُد

وتعود وترمى الجتة ع البطاطين.

***

أغراب وأقراب.. كلها فاهمة

صمتك فى ذاته.. هوّه ده التُّهمة

فى زماننا كل الشرفا.. متهمين.

***

دول من بلدنا والّا من غيرها؟

قول للّى أكلوا خُبزها وطيرها

سامْعة الضحية سنِّة السِّكين

***

بيجرّدوا الثورة من العشاق

كما تصبح الشجرة بلا أوراق

القلب أخضر والعيدان ناشفين

***

شهدا وجرحى.. والحساب يِتْقل

«وبهية» حالّه شعرها بتسأل

كل العباد ع اللى قتل ياسين!!

***

وَارجع واقول من تانى للسجان

زوم.. واتْنفح وانْفُخ كمان وكمان

ولا يوم حتغلب «ضحكة المساجين»!!

مواضيع مشابهة